لُڙڪ لڪائي نٿو سگھان
__________________
پيار کي،ڏک کي۽ لُڙڪن کي
شايد لڪائي نٿو سگهجي !
راتيون ڊگهيون ۽
ڏينهن ننڍا ٿي ويا آهن!
روئان ٿو ته
نوڪر چون ٿا صاحب هاڻي بس ڪر
ماڻهو کِلن ٿا!
لانڍيءَ ۾ ويٺي
جنهن سان به ڏک اوريان ٿو ته
اهو پنهنجي دل جا در کولي
روئڻ شروع ٿو ڪري!
پيار جي ڳالھه ڪهڙي مُنهن سان ڪجي؟
اُن ڳالھه تان ته
ڪيتريون ئي جوان عورتون
۽ ڳڀرو ڇوڪرا مارائي
مان سدائين
پرائو مال چٽيندو رهيو آهيان!
منھنجي ڌيءَ ڪلھه رات
ايئرپورٽ تان
ايترو ٻڌائي فون بند ڪري ڇڏيو ته
ڀَلي سڄو ڳوٺ مارائي ڇڏ
مان هاڻي توکي ملڪ کان
ٻاهر ئي ملنديس!
آخر ڌيءُ ڪنهن جي آهيان،
مون وارو وچون پٽ
هڪ ڳوٺاڻي ڇوڪري کي
وڏا ڀاشڻ ڏئي
سندس سپنن جومٿو ڪوڙي آيو آهي!
منهنجي بنگلي ۾ رکيل
سموريون سَوڙيون
رشوت جي پئسن سان
گڏ سمهن ٿيون!
اڳي ڇوڪريون شادي ٿيڻ کان
هڪ رات اڳ ميندي
مون وٽ لاهينديون هيون!
هاڻي ٻه لفظ ڇا ڳالهايان ٿم
منهنجو رت ئي پي ويا آهن!
مان هاڻي هنن جو ڇا پيان؟
پو صاحب تون به ڪجھه خيال ته ڪر نه
وقت مَٽجي ويو آهي!
پيار کي، ڏک کي ۽لڙڪن کي
هاڻي لڪائي نٿو سگهجي ته
نوان پراڻا پرڪار هاڻي
ڪٿي ٿا پوري سگهجن!