سنڌو درياءَ سان ملاقات
_______________________
پهاڙن جي هنجَ مان گذرندي
مون گاڏيءَ مان لهي
پهاڙن جي سيني کي چيري
ڊڪندڙ پاڻيءَ ۾ جهاتي پاتي!
امان جي هٿ ۾ ڀريل گلاس جهڙي آسيس
احساس ڏياريندڙ پاڻي!
ڀرسان بيٺل جهوني مڙس ٻڌايو ته
هي سنڌو درياءُ آهي!
مون پنهنجو سر نمائي هيٺ ڏٺو
محسوس ٿيو ڄڻ ته امان منهنجي بدن تي
گرميءَ ۾ ٿڌو پاڻي هاريندي
چمي ڏئي رهي آهي!
آسمان ڏانهن ڏسندي
گلن جي خوشبوءَ جو واس وٺڻ لڳس ته
پٿر تي ويٺل هڪ ڇوڪريءَ تي نظر پئي
هوءَ اڪيلي سر
سنڌو درياءَ جي وهڪري جي مَڌر آواز سان گڏ
ڏور پهاڙيءَ تي
لڏندڙ گلن جيان ڪنڌ لوڏيندي
ڪڪر ڪڪر ٿي وسي رهي هئي!
مون ڀرسان ويهي کانئس روئڻ جو سبب پُڇيو!
هوءَ منهنجي سوال مان
پنهنجائپ جي خوشبوءِ محسوس ڪندي
مونکي ڏسندي ئي ٻيهر روئڻ لڳي!
هوءَ روئندي به رهي ۽ ڳالهائيندي به رهي!
هن جي لفظ لفظ ۾
امان جي ڳالهين جهڙو گهر هو!
هوءَ چئي رهي هئي ته پهاڙ ڪَٽي
پٿر منهنجي ڇاتيءَ مٿان اڇلايا پيا وڃن!
منهنجي راھ ۾ رڪاوٽن جا لوهي در ڏئي
مونکي ڀاڱا ڪري
منهنجي حسناڪ رنگت ،رويئي
۽ اندر جي اُڇل تي بند ٻڌي رهيا آهن!
مان سندس گفتگوءَ جي سحر
۽ لُڙڪن جي برسات ۾
پاڻ کي ٻڏندي ۽ ترندي محسوس پئي ڪيو!
ڇوڪريءَ مونکي ڀاڪر پاتو
مون سندس ڳوڙها اگهڻ جي ڪوشش ڪئي
هُن منهنجو هٿ پڪڙيندي
چُمي ڏئي چيو منهنجا ڳوڙها ئي ته
منهنجي روح جو حقيقي حسن آهن،
منهنجي ڇاتيءَ مان وهندڙ
اهو وهڪرو ئي ته آهي
جيڪو جواني ۽ حُسناڪيت جو سبب بڻيل آهي!
پاڻيءَ ۾ سندس لڙڪ ڪرندا رهيا
وهڪري جي ڇوھ ۽ موھ مان
هڪ آواز اُڀريو
اهي لڙڪ ئي ته اڃايل مٽيءَ کي آباد پيا ڪن!
تون ته انهن کي اُگهي بند ٻڌڻ جي
ڪوشش نه ڪر!
مان دير دير تائين سندس هنج ۾ ستو رهيس
منهنجي ننڍڙي ڌيءُ سنڌ
گاڏي مان لهي چوڻ لڳي
بابا
اسڪردو هلڻو ناهي ڇا؟
]
اسڪردو ويندي سنڌوءَ سان ملاقات[