حُسينيت زنده باد
__________________
مان پنهنجون اکيون،
دل توڙي دماغ مٽيءَ ۾ پوري
روشني ءَ جي ڳولا ۾
روز ڪنهن نئين اعتماد سان
دل جي سوجهري تي
سفر ۾ نڪري پوندو آهيان!
هو اکين هوندي به اکين کان انڌا
چالاڪي ۽ مڪاريءَ سان
روشنيءَ کي اوندھ جي چادر ۾
ويڙهڻ جي ڪوشش ڪندي،
پنهنجو منهن ميرو ڪندارهندا آهن!
هنن جون ٻِلي جهڙيون اکيون
گهڙامنجيءَ ڀرسان رکيل
کير جي چونئريءَ مان
کير پيئڻ لاءِ آتيون آهن!
پر منهنجي اعتماد جي روشني
۽ جَڳ جو ڀروسو
هنن جي چالاڪي ۽ مڪاريءَ کي
لفظن جا پٿر هڻي
مون ڏانهن گل موڪلي رهيو آهي.
۽ مان جيڪو
حُسين جو مشتاق آهيان،
نائين محرم تي
حق ۽ باطل جي جنگ جي
فلسفي تي سوچي
اوندھ ۾ روشني پکيڙڻ لاءِ
حسينيت زنده باد جي سڏ کي ورنائي
هڪ نئين سفر تي
روانو ٿيڻ لاء نڪري پيو آهيان!
قافلا وڌي رهيا آهن
روشنيءَ جا عاشق پاڻ ۾ گڏجڻ لڳا آهن
۽ هنن جا ’شمر‘جهڙا
ڀيلا ٻُوٿ ڏسڻ وٽان آهن!