مسيحا
___________
مان هڪ مسيحا آهيان!
راتين جون راتيون
موت جي فرشتي سان
سامهون ٿي،
جاڳ جي جنگ وڙهندو رهان ٿو.
هڪ دوست چيو
تون پاڻ بيمار ٿي پيو آهين شايد!
ٻئي دوست چيو
تنهنجا نظم بيمار ٿي پيا آهن ڇا!
ٽيون چوي پيو
لکڻ مهل
پنهنجي شعبي جو ته ڀَرم رک!
مون سندن ڳالهيون ٻڌي مُرڪي ڏنو!
مون کين ٻڌايو ته
سنڌ جي جرڪندڙ سونهن واري هڪ شهر ۾
تازو هڪ مشاعرو ٿيو
هڪ نوجوان نظم پئي پڙهيو
مون ڏٺو
زندگي جهومي رهي هئي،
مَڌ ڀريا گلاس رقص ڪرڻ لڳا هئا
مان هُن جي لهجي ۾،
روانيءَ ۾ ۽ چپن تي
حسن کي نئين ويس ۾ مُرڪندي ڏٺو!
مون ٽنھي دوستن کي چيو
اسان ٻنھي فيصلو ڪيو آهي ته
اسان مان هڪ حسن ۽ حيات تي لکندو،
ٻيو موت سان ويڙھ تي لکندو!
هو جيڪو لکي پيو
اهڙو حُسن، اهڙو رنگ مان ڪٿان آڻيان!
۽ مان جيڪو ڀوڳيان پيو
اهو شايد هن جي عمر ناهي ڀوڳيو!
هو ڍنڍ جي ڪناري تي،
مَڌ سان گڏجي،
لفظن کي رقص ڪرائيندڙ ڪوي آهي!
۽ مان وري
آرام جي انجيڪشن سان درد کي سُمهاري
تھجد ويل ڪو نظم لکي
پنهنجن لُڙڪن کي ماڻهن سان ملائيندڙ
هڪ اهڙو مسيحا آهيان
جيڪو شفا جا در ڳوليندي ڳوليندي
ڪڏهن ڪڏهن پاڻ بيمار ٿي پوي ٿو!
مون ٽنھين کي چيو
فطرت جا رنگ ميڙڻ ۽ مُرڪن کي موٽائڻ لاءِ
تخليقڪار کي اکين جي ننڊ اُڏاري
خوابن سان گڏ ساڀيان جو
نئون ديس اُڏڻ لاءِ پاڻ کي ٻارڻو ٿو پوي!
مون هُنن کي چيو
اسان ٻئي چُمي ۽ مزاحمت سان
هڪ جيترو پيار ڪندا آهيون،
اسان کي لکڻ ڏيو
اسان ٻئي هن سُهڻي ديس جي
نئين سِر اڏاوت ۽
علاج جي تلاش ۾ نڪتل
مسافر شاعر آهيون!