دانشور
____________________
هو ڪو وڏو دانشور ته ناهي!
پر جيتريقدر کيس مان سڃاڻان ٿو ته،
دانشور جي مٿي تي ٻڌل
پٽڪي جو اهو آخري وَر آهي
جنهن لاءِ لوڪ سمجھندو آهي ته
اُن وَر ۾
ماضيءَ جا ڇانورا ۽ پاڇولا،
حال جا حُسناڪ رويا، روشني
۽ مستقبل جي کڙندڙ ستارن جي
اها جھرمر پويل آهي!
هو سمجھندا آهن ته
جڏهن اهو ور کوليو ويندو ته
چوطرف روشنيءَ جا
اهڙا ڏيئا ٻَرڻ لڳندا،
جن کي ڪا به هوا، ڪو به طوفان
وسائي نه سگھندو!
پر مونکي چڱيءَ طرح خبر آهي ته
دانش جي قافلي جو رهجي ويل
هي اهو ئي وَر آهي،
جيڪو ڳوٺ کان شهر ڏانهن ويندي
بس جي ڇت تي ويٺي ٻٻر ۾ اٽڪي پيو هو!
هن جي رڙين ڪرڻ تي
ڪنهن به
بس بيهارڻ جي حامي نه ڀري هئي!
ها مونکي ياد ٿو اچي ته
تاريخ جي ڳولا ۾ نڪتل
هي اسان واري قافلي جواهو ئي ور آهي،
جيڪو جھنگ مان ويندي ويندي
ڄاڱري ٻير جي ڪُنڊن ۾ ڦاسي
ليڙون ليڙون ٿي ويو هو!
ڪي چون ٿا ته،
ڦاڙهي جي سڱن ۾ ڦاسي پيل
دانش جو هي اهو مظلوم وَر آهي،
جنهن کي پنهنجي ئي قافلي جي دانشورن
زخمي حالت ۾ بگھڙن حوالي ڪري
”شاعريءَ جي ارتقا ۽ سونهن جو سفر“
واري ڪانفرنس
ختم ٿيڻ تائين
سندس زخمي ٿيڻ واري ڳالهه کي
اُن ڪري لڪايو هو ته،
اُن ڪانفرنس ۾ انهن مان ئي
ڪو خاص مهمان هو
ته ڪنهن کي صدارت ڪرڻي هئي!
ها انهن مان هڪڙو
اُن ڪانفرنس جي اهم نشست جو
ماڊريٽر به هو ته ڪنهن کي
”ادب جي اوسر ۾ حڪومتن جو ڪردار“
تي خاص مقالو به پڙهڻو هو!
هن کي اها خبر ئي نه هئي ته
دانشوريءَ جي هن جهان ۾
هر ڪنهن جي وَر ۾
سرڪاري عهدا ماڻڻ ۽ مراعتون
حاصل ڪرڻ لاءِ
مُحبت ۽ انقلاب واري شاعريءَ بجاءِ
درخواستون لڪايل هيون!
ڇو ته هن جي هڪ وَر ۾ شاعريءَ جا ٻه اسم
ته ٻئي وَر ۾
ترن ۽ چانورن واري لائيءَ جا
بچيل ننڍڙا ٽڪرا ها!!
ها تڏهن ته هو ٻٻر ،ڄاڱري ٻير
۽ ڦاڙهي جي سڱن مان جان ڇڏائي
جڏهن مشاعري ۾ رت ڳاڙيندو
پهتو هو ته
هُن کي اُن ڏينهن واري مشاعري ۾
پيار، محبت، حسناڪي
۽ وطن دوستيءَ بجاءِ
دان جي تريءَ تي
ڪي نوان ور ۽ وڪڙ نظر اچڻ لڳا ها!
۽ هن جو ڦاڙهي جي سڱن ۾ ڦاٿل
دانش وارو ور ڦٿڪي رهيو هو!