ٻولي
_________________
ضروي ناهي ته منهنجي مُرڪ ۾
لڪل ڳوڙها تنهنجي ٻُڪ ۾ ڪري پون!
پر ياد رک
تنهنجي دل جا زخم روز اگهڻ
مان ئي ايندي آهيان!
تون مونکي ماني ڀلي نه ڏي پر
منهنجي ٻارن جي چپن تان
ماءُ ٻوليءَ جا رنگ ڪڏهن به نه هٽائجانءِ!
مون ڪالهه سبزي منڊيءَ مان
دڪان واري کان بصر پئي گهريا ،
هو منهنجي ڳالهه سمجهي نه سگهيو ته
منهنجون اکيون نمڪين ٿي ويون!
رڪشا واري کي چئو ته
هو مونسان ڀاڙي ڪرائي جو حساب
سولي سنڌيءَ ۾ ڪري
مان ريجو ڳڻيندي ڀلجي ٿي پوان!
هن کي ڪيئن سمجهايان ته
منهنجو اسڪول ايترو به پري ناهي!
رينجرز چوڪيءَ تي بيٺل سهڻو سپاهي
منهنجي شناختي ڪارڊ کي
پڙهڻ کان قاصر آهي!
هو ورائي ورائي منهنجي
شناختي ڪارڊ واري تصوير
۽ منهنجن اکين ۾ پيو ڏسي!
اُستادياڻي روز ڊائري ۾
نوٽ هڻي ٿي موڪلي ته
ٻارن سان صرف انگريزي ۾ ئي ڳالهايو
ٻهراڙيءَ جي
ماءُ کيس ڪيئن ٻڌائي ته
هن کي صرف اها ئي ٻولي ڳالهائڻ ايندي آ
جيڪا هن
گهٽين ۾ راند روند ڪندي
ڳالهائي،گهر ۾ ٻُڌي ۽ سکي هئي!