هاڻي ته موٽي آ
گهر ڪيترن ڏينهن کان بند آهن
گهٽيون ننڊ پيون آهن،
۽ پکي به سُتا پيا آهن،
چنڊ اُڀريو ضرور آهي،
پر گهاٽي ٻيلي جا ڊگها وڻ
چنڊ جي روشني پي رهيا آهن،
برف وسي پئي، قهر جو سيءُ آهي،
رکي رکي ڪُتن جون
ڀونڪون به ٻُڌجن پيون،
مان جاڳان پيو
تون وري ڪنهن ٻئي هنڌ ننڊ پئي آهين،
تون نه ايندينءَ ته
منهنجن اکين جا در
ڪير بند ڪندو؟
نائيٽ ڊريس لڀي نٿي،
منھنجي قميص جا بٽڻ ٽُٽي پيا آهن
مونکي ته ٽاڪڻ به ناهن ايندا،
ڪمبل واري ڪٻٽ جي چاٻي
تنهنجي پَرس ۾ پيل آهي،
ڪافي ٺاهيندي
اڪيلائي ۾ پاڻ رجهي رهيو آهيان،
تون هاڻي موٽي آ
چنڊ کي روشني ڏي،
منھنجين اوجاڳيل اکين جا درواز بند ڪر،
نائٽ ڊريس ڳولي ڏي
قميص جا بٽڻ به ٽاڪي وڃ،
۽ ها تون آئينءَ ته
ڪافي گڏجي پيئڻ کانپوءِ
ڪمبل پاڻ کڻي ايندينءَ!