نيڻَ نماڻا، ڄاڻي وٺجان،
پنهنجا ساٿَ سُڃاڻي وٺجان.
ساهَه، صبح جي سُرت نه ڪائي،
پيارَ وِرهائي هاڻي وٺجان.
جيوَن! چارَ وِکون مس آهن،
خوبُ محبت ماڻي وٺجان.
مون ڀي سچ جو ساٿ ڏنو آ،
ڪُوڙ ڪِرودي اگهائي وٺجان.
دل جي ڳالهه هلي ٿي راڻا!
مورُ نه محبت ناڻي وٺجان.
ويلَ شبانه! الفت جي آ،
بيشڪ ويرُ سُڀاڻي وٺجان.