آءُ هِڪوار روز ساريندين،
ڪينَ “مورو” ڪڏهن وساريندين!
ميلَ محبت جا زندگيءَ وانگي،
تون وڃي ڏُورُ نيٺِ ماريندين!
ويل وڇڙي نه اَڄ گذارين ٿو،
عمر ڀر ڌارَ ڪيئن گهاريندين!؟
وقتَ سيلاب ۾ ٻُڏي پيئي،
نا خُدا! زندگاني تاريندين!؟
آنءُ تنهنجي ٿي ويجهڙي ويهان،
هڪ نظر پيارَ سان نهاريندين!؟
ديسُ اونداهه ۾ پيو گُهٽجي،
خيالَ روشن عمل سان ٻاريندين!؟
مان شبانه! پري وڃان پيئي،
سارَ سان چارِ نِيرَ هاريندين!؟
* مورو: منهنجي جنم جاءِ