نه ٻيو ڪو پاڻَ کي سُجهي اسان ته هيڪڙو ڏٺو،
ڪڏهن قريب قلب کي ڪڏهن هو رنجَ ۾ ڏٺو!
ڪڏهن شهيد شاهَه ۾ ڪڏهن بلالي ڀاسجي،
ڪڏهن سبحان صبر سان اهو حسين ٿي ڪُٺو!
ڪڏهن بهار بُوند ٿي وَسي نِهار نينهن سان،
ڪڏهن قرار جيءَ جو اچي پرينءَ سڄو مُٺو!
ڪڏهن امير ساهَه ۾ ڪڏهن هو غم غريب جو،
ڪڏهن هو سيٺيو ڏٺو ڪڏهن مزدور جو پٺو!
ڪڏهن شبانه چين جو رهيو ٿي وقت پاڻ سان،
ڪڏهن سُرور سُور سان هو نينهن مينهن ٿي وُٺو!