بات جو هر ويل آئي سنڌ جي،
شعر پنهنجن ۾ سُهائي سنڌ جي!
ڏيهَه ڇا پرڏيهَه وارن آ مَڃي،
جيءَ ڄاڻن ٿا ڀلائي سنڌ جي!
ڌارين جي پيٽَ ۾ پيئي وَڃي،
روز ٿي ساري ڪمائي سنڌ جي!
معتبر تهذيبَ واري قوم آ،
شاهدي ڏي ٿو “ڀٽائي” سنڌ جي!
مانگرن جي واتَ ۾ آهي رَهي،
ويڙهِه سان ٿيندي رهائي سنڌ جي!
نظرياتي ذهن ڦاٿا گُگهه ۾،
ڪيئن ٿيندي پو سڻائي سنڌ جي!؟
رُوحُ ٻاگهيءَ جو رهي ٿو هر قدم،
آنءُ ڀي آهيان جو ڄائي سنڌ جي!
هي “شبانه” کي مليو اعزاز آ،
ٿي ڪِري دم دم ثنائي سنڌ جي!