ڳڻتيون ڏئي هي ڳارا وئين پار ڪهڙي پيارا؟
ڏڻ ريءَ تنهنجي گهاريان ڪيسين اڃان ڏکارا؟
ساهَن رواني پنهنجي ماٺار وس ڪئي آ،
سامهون اچن ٿا جهٽ ۾ هو موت جا اشارا.
نفرت فنا ڪيو آ انسان کي ازل کان،
محبت ۾ گهاريو دم هر جاءِ تي خدارا!
دل سُور ساڻ جاڳي رڳ رڳ رڙي ڏکي آ،
ناهِن سُتا فلڪ جا بي چين مون سان تارا.
ٻچڙا شبانه ڪنهن جا هي وِلَهَه تي سُتا هِن،
آڪاش مان وسن ٿا افسوس پوهَه پارا.