زماني ۾ چريا ماڻهو!
اسان قربن ڀريا ماڻهو!
تپائي جيءَ اڀرن جا،
اڃان ناهن ٺريا ماڻهو!
سمائي ساڙُ سينن ۾،
مثل اگنيءَ ٻريا ماڻهو!
ڇڏي گهرڙا ويا جيڪي،
وري ناهِن وريا ماڻهو!
ڀرن ٿا پيٽ پاپن سان،
مگر ڪاٿي ڀريا ماڻهو!
پرائي ڪنهن پچر ڪارڻ،
ڪري ڳڻتيون ڳريا ماڻهو!
وساري قرب کي ويٺا،
عجب آهن کريا ماڻهو!
شبانه، پيارَ جي لاري،
لڳي آخر تريا ماڻهو!