رکون عشق تي پاڻ ايمانُ اُجرو!
لڳي ٿو انهيءَ لاءِ انسان اُجرو!
گمانن جي ڪاراڻ کان ڏي ته آجو،
وڻي ٿو ملي ڪاش ارمانُ اُجرو!
ٿئي باقي ميرو گهڻو ٿو دنيا ۾،
ازل کان رهيو آهي عرفانُ اُجرو!
سونهين سلطنتت ڀي انهيءَ کي هميشه،
رهيو جيڪو دل جو آ سلطان اُجرو!
شبانه! مندي ڪين ڪنهن ڪاڻ سانڍي،
رهي روحُ پنهنجو ٿو رحمانُ اُجرو!