وِٿيون دل ۾ ناهن نه ٿينديون ڪڏهن،
جدايون رواجي نه اينديون ڪڏهن!
اڙي ايئن آڪاش! ڇو ٿو تَڪين؟
ملاقاتيون نيٺ ٿينديون ڪڏهن!
ڦِڪا روپَ ڇو ٿا رهن لوڪ جا،
نراسائيون دُور وينديون ڪڏهن!؟
ڏِيَن آسرا ٿيون سَڄي ڏيهَه کي،
هي وايون مون کي ساءُ ڏينديون ڪڏهن!؟
اچي گهر اَڏي جو رهيون روحَ ۾،
پريشانيون پر لڏينديون ڪڏهن!؟
شبانه نهاري پئي آسَ ٿي،
اوهان جون نگاهون سڏينديون ڪڏهن!؟