ڪُلفت ڪِروڌ کڻ کڻ، قربن ڪَڻي اسانجي!
ڪوٺين متان ننڌڻڪو الفت ڌڻي اسانجي!
سڀ ڪوڙ ڏي ڪُڏي هِن لوڀي وِکون کڻي ويا،
ڪنهن ڀي نه پر سچائي ڳڻ ۾ ڳڻي اسان جي!
هي وڻ حيات آهي آسون پنن جيان هِن،
هڪ هڪ اميد تڙپي ڇم ڇم ڇڻي اسانجي!
هيڏو جهان آهي قدرت قديم ان ۾،
سندر سٻاجهڙي سنڌ هڪڙي ڄڻي اسانجي!
ڇالاءِ رنج آهين مرڪي ملين نه ٿو ڇو؟
سنسار ۾ حياتي ناهي گهڻي اسانجي!
سارو سفر شبانه، شعرن جو ٿيو سڦلتا،
هر سِٽَ سچي سڄڻ کي آهي وڻي اسانجي!