مان سَڙي آهِيان او گهٽائون! وَسو،
آنءُ ٿي چاهِيان او گهٽائون! وَسو!
ڌرتتي پيرَ ڇا ساهُه ساڙي پئي،
ماڳ ڏي ڪاهِيان او گهٽائون! وَسو!
رُوح روئي ٿيو آهي ساڻو صفا،
ساٿَ ۾ ناهِيان او گهٽائون! وَسو!
سَڏُ سُڻي ڪونه ٿو هِنَ بيابان ۾،
درد ۾ دانهِيان او گهٽائون! وَسو!
ويلَ اوکي به نبري ته ويندي ڪڏهن،
هانءُ ڇو لاهِيان او گهٽائون! وَسو!؟
پيرَ آهن شبانه، پِٿون پنڌَ ڪيا،
ساهَه جهٽ ساهِيان او گهٽائون! وَسو!