سڄو چينُ پنهنجو وڃائي وَران ٿي!
اکيون، آتما، دل، سِڪائي وَران ٿي!
اڃان ڀي مَياري پرين! آنءُ تنهنجي،
سچو نينهن توڙي نڀائي وَران ٿي!
نه ڪنهن غيرَ جو ساٿُ سايو رهيو آ،
زماني ۾ تنهنجي سڏائي وَران ٿي!
ويو سڀ هٿن مان وهي وقت وانگي،
مگر پيارُ پيارا! بچائي وَران ٿي!
شبانه! وري سُورَ اوڏا نه ايندا،
خواهش کان دامن ڇڏائي وَران ٿي!