نيرَ ناهن نُور ٿو وهندو رهي،
ساهَه مان ڄڻ سُورُ ٿو وهندو رهي.
نيڻَ پياسا پاڻَ جا ڪيسين ڏسن!؟
واهُه ڪوئي دُورُ ٿو وهندو رهي!
پيرَ، هَٿَ خالي ڏٺا سنسارَ جا،
واتَ مان منشورُ ٿو وهندو رهي.
پيارَ جو وڻ زندگي ان مان ڏسو،
مُندَ سان پَلُ پُورُ ٿو وهندو رهي؟
نيڻَ تنهنجن ۾ شبانه! مون ڏٺو،
سُورُ ٿي ناسورُ ٿو وهندو رهي!