حياتيءَ جي هوندي گذاريو پري،
اسان کان رهي ڇو ٿا ماريو پري!؟
اچو هاڻ سُکڙا وَريا هِن وَري،
ڏُکن ۾ گهڻو جيءَ گهاريو پَري!
وساريون اوهان کي گهڙي هڪَ نه ڪا،
سدائين اوهان کي سنڀاريو پَري!
وڏي وقتَ کان ٿي نه هِڏڪي اچي،
اسان جا نه ٿا ساٿَ ساريو پَري!
شبانه! ڪِٿي روشني ٿي پُڄي،
اوهان ڀي وڃي ديپُ ٻاريو پَري!