وقتَ ويڇا وڇائي ڇڏيا واٽَ ۾
خيالَ سارا مُنجهائي ڇڏيا واٽَ ۾!
ساٿَ پلَ ۾ ٽٽي يادگيريون ٿيا،
دردَ جهوپا اڏائي ڇڏيا واٽَ ۾!
زندگي ڀر وچن جنهن وفا جا ڪَيا،
تنهن ئي جذبا ڏُکائي ڇڏيا واٽَ ۾!
لوڙ، لالچ نه ٿي پاڻ کان ٻي پُڄي،
سُورَ صدما ڪمائي ڇڏيا واٽَ ۾!
ڀُونءِ تي بارُ ٿو جيءُ پنهنجو لڳي،
رُوحَ، راڻا! رنجائي ڇڏيا واٽَ ۾!
پنڌ نبري شبانه! نه ٿو پاڻَ کان،
حوصلا جو وڃائي ڇڏيا واٽَ ۾!