عيدَ جي چنڊَ جو ڪهڙو اوسيئڙو!؟
ڪونه آيو پرين آهي پانڌيئڙو!
نيڻ راهون تَڪيندي وَهي هِن پَيا،
رات ٻاري رکيو آس جو ڏيئڙو!
ذات ڪهڙي اسان جي نه ڪنهن سان مِٽي،
هيکلو ٿو جيئي جيءُ جوڳيئڙو!
ڪو سُڃاڻي نه ڄاڻي کَڻي ڏيهَه ۾،
چار ويلا ڪَٽي ويندو هر جيئڙو!
درد ڪوئي دلاسو نه ٿو ڏي پرين!
آءُ، مايوس آهي ٿيو هينئڙو!
ويلَ ڪائي اڪيلي نه ٿي دل ٿئي،
خيال تنهنجو شبانه آ ساٿيئڙو!