اکين منجهه سپنا ڀريون جو ڀري ٿو،
تڏهن روز انسان جيئي مَري ٿو!
ڪڏهن ڏور پل ڀي نه جيڪو ٿيو هو،
وڃي ڪيئن گهاري سڄڻ سو پري ٿو!؟
اسان ٿا ڳنڍڻ ساٿ ساڳيا گهرون ۽،
پرين، پر گذارين ڪنارا ڪري ٿو!
اڃان دل به اونداهِه ۾ پيئي تڙپي،
مگر آس جو ديپ پو ڀي ٻري ٿو!
ٻيائي ڪري ڪونه جو قرب خاطر،
اُهو جيءُ جاني، تَڳي ۽ تري ٿو!
شبانه، اوهان جون سنڀارون وُٺي سان،
اچن ٿيون ته تن من اسان جو ٺري ٿو!