مون سَٺو ڇا ٿيو سُور آيو ته هو!؟
آڙ تنهنجيءَ ۾ مَنُ ڪنهن رنجايو ته هو!؟
تِيرَ لفظن ڀريا پو به وسندا رهيا،
گهاءُ هر ساهَه ۾ پر لڪايو ته هو!؟
راضپو پو به تنهنجو رهيو مون مٿان،
ڏات، توکي مٺي مون لڄايو ته هو!؟
تو پري ئي رکيو هر گهڙي پاڻ کان،
پاڻ ۾ پو به توکي سمايو ته هو!؟
حوصلو جا بجا ساهَه سانڍي رکيو،
دل، دکي دردَ توکي ٿَڪايو ته هو!؟
هاڻي پڇتاءُ ڪهڙو شبانه! ڪجي!؟
پنڌ پنهنجو سمورو اجايو ته هو!؟