آءُ، تولاءِ دل جون صدائون پرين،
ساهَه سانڍي رکيون هِن وفائون پرين!
پاڻ ڄاڻون نه ٿا ڪوڙ، ڌوڪو، دغا،
جيءَ جي جهول ۾ ڇو دغائون پرين!؟
فاصلا ڇا ڪبا پيارَ جي پنڌَ ۾،
وصل واريون ڪيو ڪي عطائون پرين!
لڙڪ ڀي هاڻ مٺڙا! مزو ويا ڇڏي،
ٽهڪ تنهنجا دکن ۾ دوائون پرين!
يادگيريون اوهان جون وڻن ايتريون،
ڄامشوري جون ڄڻ هن هوائون پرين!
جيءُ آهي شبانه، جڳت هي سڄو،
وقت ساريون لکايون ڪٿائون پرين!