عشق اگني نه چئه هي ٿڌو آبُ آ،
عشق انسانيت جو سچو باب آ!
عاجزي، نياز ۽ قرب بهتر ڀلو،
چار ڏينهن لئه ڇو رعب ۽ تاب آ!؟
سُورَ وارن کان پُڇ عمر جي ساڀيان،
چينَ وارن جي لئه زندگي خواب آ!
عمر جنهن پل پچي ٿي وڃي تنهن گهڙي،
موت جيوَن جو لاهي ويندو لاب آ!
پوءِ ڪهڙي حياتي اُها ڏيهَه ۾؟
جنهن ۾ شامل سچو ڪونه احباب آ!
ڇو شبانه! اُفق ڏي ڏسان مان جڏهن،
منهنجو محبوب ڌرتيءَ تي مهتاب آ!