ڪيئن بي چين توکي ڏسان!؟
آنءُ ڀي ڇونه تڙپان لُڇان!؟
هيکلاين کي ڀاڪر ڀَري،
پاڻ پنهنجا ٿي ڳوڙها اُگهان!
نيٺ منزل به ملندي مِٺا!
چارِ گڏجي کڻون ٿا وِکان!
سُورَ تنهنجا سبقَ ڀائيان -
وقتَ! توکان سدائين سِکان.
نيرَ تنهنجا اُگهان مان سڀئي،
تنهنجي هٿَ جو ٽِشو ٿي پوان!
ڏونگرن سان رهان ٿي ته ڇا؟
ڇو جبل جي اڳيان مان جُهڪان!؟
پيرَ ناهِن ٿڪيا راهَه ۾،
ساهُه آهي بدن ۾ اڃان!
جي شبانه! ڪڪرُ وس هجي،
روز ٿر تي وسان مان وسان!