پارُ ڪوئي نه آهي پَتو موتَ جو،
عمر، ڪهڙو ڪَجي ڀرسو موتَ جو!؟
زندگيءَ جي ڏکن ۽ سُکن کي ڇڏيو،
ڄڻ وَڌي آ ويو هي خفو موتَ جو!
قرب جي ڀُونءِ تي چار ڳالهيون ڪيون،
وقت مقرر نه ڪو دوستو، موتَ جو!
آسرا هارجي ٿا حياتي! وڃن،
اوچتو ٿو اچي جي ڌِڪو موتَ جو!
جيسيتائين جيئڻ جو جُڳت آ پرين!
ڪين ٿيندو ختم ڪو قصو موتَ جو!
سُورَ سامهون شبانه! ڏسي تون نه ڊِڄُ،
سُورَ ڀي ٿي پوَن ٿا حِصو موتَ جو!