نه ساڙ سرخرو ڪيو نه پيار چار پر ڏنا،
نه خيال ديپَ ٿي سگهيا نه ماٺ لُڙڪ جر ڏنا!
نه چينُ چاشني چَکي، نه ٽوهَه کان لطف مليو،
عجيب جا بَجا هي تو حيات! ڇا پَهرَ ڏنا!
تنين ته ٺوڪرون ڏنيون اسان کي ديس ۾ اچي،
جنين کي ڪالهه قرب جا اسان بنائي گهرَ ڏنا!
اسان پڪار جا ڪئي اها وڃي فلڪ رَسي،
زمين پر الائي ڇو دريون ڏنيون ۽ درَ ڏنا!
ڏِجي ميار لوڪ کي چڱو شبانه ڪونه آ،
برهه اسان کي هر قدم عذاب آڳ بَر ڏنا!