تهمتن جو جهان ماري ٿو،
ڀونءِ ۽ آسمان ماري ٿو!
ٿي لڳي سوچ ڄڻ سِرن وانگي،
آفتن جو مڪان ماري ٿو!
لفظ ناهِن ٽٽن پيا رشتا،
قربتن جو زيان ماري ٿو!
بند چپڙا، اکين ڪيون ڳالهيون،
هي عجب جو بيان ماري ٿو!
هر ستم دل سهي سگهي ٿي پر،
دوست! تنهنجو گمان ماري ٿو!
محبتن زندگي ڏني آهي،
او ڪدورت جو ڪانُ ماري ٿو!
ڏوهه ڪنهن کي نه ٿو ڏئي سگهجي،
مون کي منهنجو ئي ڌيان ماري ٿو!
سورُ آهي نه هڪ شبانه سان،
دردَ جو ڪاروانُ ماري ٿو!