هارَ کان اڳُ تون مڃين ٿو هارَ ڇو!؟
حوصلا دَم کان رکين ٿو ڌار ڇو!؟
تون اچين ٿو ڪينَ ٿي ساڀيان ڪڏهن،
موڪليئي پو ساهَه جي لئه سارَ ڇو!؟
وقت آهي مسرتن ۽ ساٿَ جو -
نيڻَ تنهنجن مان وَهن ٿا نارَ ڇو!؟
پاڻ هڪڙي روحَ ۾ گڏجي رهون،
قربَ جي ديوارِ ۾ هِن ڏارَ ڇو!؟
هُو شبانه! حال ڀي ڄاڻي پيو،
وارُ “ڏمَ” تي پو ڪيو ميهارَ ڇو!؟
* ڏَمُ: سُهڻيءَ جي مڙس جو نالو