حضرت موليٰ عليه السلام
وائڙا ٻئي جهان تاراجيءَ ج هڪ پڙ ۾ وجهجن ٻئي پڙ ۾ اسم الله جو وجهجي ته به اسم اعظم وارو پُڙڀاري ٿي پوندو.
هن اسم اعظم ۽ الله جي ذڪر کي اهڙي فضيلت آهي جو جيڪڏهن ڪو آدمي زمين ۽ آسمان مانيون ڪري جبل ۽ واري مصري ڪري درياهن ۽ سمنڊن جو پاڻي گيهه ڪري انهن جي ڪٽي ڀوري مسڪينن کي کارائي ته به ان خيرات جي ثواب کان الله جي ذڪر جو هڪ ڀيرو دم سان سيني تي گهمائڻ جو درجو وڌيڪ آهي.
بيت رومي صاحب
لفظ الله اسم با لا شان دان، که اندرون آرام شد کون ومکان
الله جو اسم وڏي شان وارو آهي ڇو ته ان ۾ ٻيئي جهان سمايل آهي
الف الله هر دم کون را ابتدا، هر علم هر کتب را الف اوستا.
الف الله ٻنهي جهانن جي ابتدا آهي. هر هڪ خواه ڪتاب جو الف استاد آهي
نام ديگر جملهارا فنا است، تاز آدم نام الله رابقا است،
ٻين سڀني نالن کي فنا آهي آدم عليه السلام کان الله جي نالي کي بقا آهي.
مفر جمله عالم و ديگر چون پوست ، پوست فاني است باقي نام دوست
ساري جهان جو اهو اسم مغز اهي باقي جهان کل آهي کَلَ فاني آهي دوست جو نالو باقي آهي
پوست ديدن ديدنا بينا کن کي مغز ديدن موبه موبينا کند
کل ڏسڻ سان انڌو ڪندي اکين کي، مغز جو ڏسڻ وار وار مان ديد پيدا ڪندو.
کوربهتر چشم آن کي رئو حق، گشت ناديده سيه باشدورق
جن اکين الله نه ڏٺو سي ابڌيون ڀليون نه ڏسندڙ اکين لاءِ هر شيءَ ڪاروپنو آهي
گفت المعنيٰ هو الله شيخ دين، جمله اطباق آسمان وهم زمين،
دين جي مرشد چيو سڀني آسمانن ۽ زمينن جي طبقن جي معنيٰ الله آهي
بحر معنيٰ هاست رب العالمين، همچون خاشاک در آن بحر روين
رب العالمين معنيٰ جو سمنڊ آهي. ٻيا سڀ هلندڙ درياهه ۾ ڪک پن اهن