درياهه جي آر جي ڳالهه
ڍور ڍڳا ان ۾ لڙهي ويا. ان شخص وٽ سيڻه هئي. ان تي تري نڪتو ٻار ٻچا به تر تي ڪڍياسون مگر سڀ اڌ مئا ٿي نڪتا. مطلب ته هيءَ انساني دل مينهن جي چاري مثل آهي آدميءَ جي وجود ۾ ذڪر اسم اعظم درياهه وانگر آهي. پوءِ جنهنجي وجود ۾ ذڪر گهيرو ڪيو.ته سندس وجود مان غير خيال جا وڻ پاڙئون پٽي کڻي ويندو پوءِ جنهنجي دل ۾ ذات ذوالجلال مهرو هنيون ته اتي پاڻي بڀڪيون ڪندو. اهي بڀڪيون انا الحق جو هونگان آهن.
بيت
هست انسان شاخ ره بحر عظيم ميز ند برموج آن لطف عميم
آدمي ان وڏي بحر جي شاخ آهي. اهو گهيرو ڪرڻ وارو موج تي موج هڻي ٿو.
مهره درياه اعظم بيکر ان غير حق فاني کند دريک دم آن
ان وڏي درياهه جو چاڙهه بي پايان آهي هو. هڪدم حق کانسواءِ غير کان فناڪري ٿو.
آن درختان غير وهم عبديت يک دم برکند ازا حديت
اهي وهمن ۽ ٻانهپ جا وڻ احديت سان پاڙئون ٿو پٽي اڇلي
نعره انا الحق زندارو برملا غير راچون غرق کرده رانا
اهو ظاهر ظهور انا الحق جو نعرو ٿو هڻي غير کي انا ۾ غرق ٿو ڪري.
آن انا بحر نزد خاکي وجود آن انا منصور دان تو اي عنود
اها ان خاڪي وجود لاءِ بحر آهي اي ظالم اها انا منصور سمجهه
پس بود آن بحر باقي دربقا در بقابا الله مانداز خود جدا
پوءِ بقا ۾ باقي درياهه آهي. پاڻ نه هوندو مگر بقا با الله ۾ رهندو.