سلطان ادهم بن ابراهيم بلخي رحه
بيت مثنوي
آنکه اوحق منظور جان مرغ تابع امرش بدان
جنهن کي جان حق تعاليٰ منظور ڪئي پوءِ پکي خواه مڇيون ان جي حڪم ۾ هونديون.
چونکه اوز دغوط اندر بحر نور. هر دو عالم زير فرمانش عرش وحور
جڏهن ان نور جي درياهه ۾ ٽٻي هنئين ته پوءِ ٻيئي جهان عرش ۽ حورون ان جي حڪم ۾ آهن.
کوهه قاف باغ بستان سراءِ زير حکمش چونکه شد درحق فنا
کوهه قافه جبل باغ باغيچا ۽ جهان جڏهن حق ۾ فنا ٿيو ته سڀ حڪم ۾ هوندس
چون فنا شد ماند آن باقي خدا. جسم وجان گشته فنا اندر بقا
هي فنا ٿيو ته باقي خدا رهيو. سندس جسم ۽ جان بقا ۾ فنا ٿيو.
قطره چون دربحر گشته ناپديد عين دريا گشت دربحر رسيد
ڦڙو سمنڊ ۾ گم ٿيو ته ساڳيو درياهه ٿي ويو. درياهه ۾ پهچڻ سان