ملان جي واعظ جي ڳالهه
بيت مثنوي
هرکه از ساقي وحدت خورد جام رست از خود از سوال واين حرام
جنهن وحدت جي ساقيءَ هٿان جام پيتو اهو پاڻ کان ۽ سوال جي حرام کان ڇٽو
غين بي نقطه چوان اوشد جمله عين. اين سوال واين دعا اورا چون غين
نقطي کان سواءِ غين عين ٿي پوندو، سوال ۽ دعا گهرڻ ان لاءِ غين آهي.
سوال کردن خود دولي اور ابود ، چونکه او خود مالک مکه بود.
ان کي سوال ڪرڻ ٻيائي نظر ايندي. ڇو جو اهو مڪه جو مالڪ ٿي پيو.
شاهه راچه احتياج است بابيش وکم چونکه اوشاهه جهان او راچه غم،
بادشاهه کي ٿوري گهڻي جي ڪهڙي ضرورت جهان جي بادشاهه کي ڪهڙي ڳڻتي هوندي.
لاغرض ولا احتياج اوهست شاهه تخت قدسي جاءِ با چترو کلاهه
اهو بادشاهه لاغرض ۽ لااحتياج آهي. تخت قدسي جاءِ اٿس ۽ رنگين ڪلاهه اٿس
هر که ناخور ده خمر محرم شد نام اواز دفترش معدوم شد
جنهن شراب نه پيتو سو وسريل ٿيو. ان جو نالو دفتر تان ڊهي ويو
اوبود اندر دعا ود رسوال چون يقنيش نيست ناديده ذوالجلال.
اهو دعا ۽ محتاجي ۾ رهندو. جڏهن ته ان جو يقين ئي نه آهي نه خدائي ڏٺائين