شاهه محمود بادشاهه ۽ اياز جي ڳالهه
ان طرح فقيرن عارفن کي الله دنيا جو جهان انعام ۾ ڏيئي ته به هر گز قبول نه ڪنداسون
بيت مثنوي
از دو عالم ترديدار يار. درو وصال حق نورزدهيچ کار
يار جو ديدار ٻنهي جهانن کان وڌيڪ آهي. حق جي وصال بدران ٻيو ڪجهه به قبول نه ڪندا
اين حڪومت چيست آن ضعيف از مگس کمزور باشد آن نحيف
هي حڪومت ڪهڙي آهي جو ضعيف آهي مک کان به ڪمزور ۽ هيڻِي آهي.
بين حڪومت عارفان عاشقان. درد مندان رادو اشد خاک ان
عارفن ۽ عاشق جي حڪومت ڏسو. جو انهن جي خاڪ مريضن لاءِ دوا آهي.
چشم بکشابين بطرف اولياءِ خاک ايشان درد مندان رادوا.
اکيون پٽ ۽ اوليائن ڏانهن انهن جي خاڪ بيمارن لاءِ دوا آهي.
ان شنيدي بو الحسن خرقان را شد سوار شير هيزم گش روا
ان ابوالحسن خرقانيءَ جوٻڌي اٿيئي جو شينهن تي چڙهي ڪاٺيون کنيون ايندو هو.
تازيانه کرد مار زهر ناک که اززهوش جسم خاک افتد هلاک
زهريلو ناگ لڪڻ ڪري کڻندو هو جنهنجي زهر سان خاڪي جسم فنا ٿئي ٿو.
تونه ميدان که هر شخص کي هست هم سواري ميکند برشير مست
توکي خبر نه آهي ته جيڪو مرد آهي سو مست شينهن تي سواري ڪري سگهي ٿو.