نئون دلو ۽ درياهه جو سفر
مطلب ته هي آدمي ونحن اقرب واري درياهه ۾ جسم جي ٻيڙي تي هلندو ٿو وتي فقيرن عارفن جو وجود ٿڌي دلي وانگر آهي. انهن جي صحبت ٿڌي ۽ وڻندڙ آهي. جيڪو سندن صحبت ٻڌندو ته ٿڌي پاڻي جيترو لطف ايندس. صحبت مان پاڻ به عجب ٿي پوندو. توڙي انسان کي ونحن اقرب وارو الله به عارف جي معرفت سڃاپندس ڇاڪاڻ ته اها ذات عارفن ۾ ئي سمايل آهي. الله آهي ته سڀ ڪنهن سان پر مرشد ڪامل جي رهبريءَ کانسواءِ آدمي بي خبر آهن. عارف محبوب سان فراق وصال ماڻيون ويٺا آهن. اهي ئي ٻئي اڻ واقف کي رستو ڏيندا.
بيت
گرچه در دريا شوي کشي سوار، از صبوئي آب نوشي باوقار.
گرچه دريا جمله آب است اي پسر، آن صبويت بهتر آيد درسفر.
آب درياه تيره و آن آب صاف، همچون برفِ سود صافي ناب صاف.
صحبت عارف خدا همچون صبو، که اواز آب عشق پرشدتا گلو
جيڪڏهن درياه ۾ ٻيڙي تي چڙهندين ته دلي مان قرار سان پاڻي پيو پيئندي
اي پٽڙا توڙي سڄو درياه پاڻي آهي ته به اهو دلو توکي سفر ۾ وڌيڪ ڪم ايندو.
درياه جو پاڻي ميرو ۽ هو صاف پاڻي آهي برف جهڙو ٿڌو ۽ اڇو آهي. عارف جي صحبت دلي وانگر آهي.جيڪو عشق جي پاڻيءَ سان ڳچيءَ تائين ڀريل آهي.