محمد عارف صوفي بهاولپوري
دل به دست آور هرچه خواهي کن. حق نگهدار پس کج کلاهي کن
يعني دل تريءَ تي رک پوءِ جيڪي وڻيئي سو ڪر . حق نظر ۾ رک پوءِ ڏنگي ٽوپي ڀلي ڪر.
ان تي گولي شاهه چيس ته اسان کي اوهان جي ابتي پير ۽ رنگ جي خبر نه هئي معاف ڪجو ڪي فقير چشتي طريقي جا اهڙي اميراڻي لباس ۾ لڪل هوندا آهن.
اڳي سنڌ ۾ زاهدن ۽ عابدن کي به ماڻهو فقير چوندا هئا، پوءِ فقيرن بدناميءَ لاءِ گيڙوءَ جي پوشاڪ اختيار ڪئي مگر اندروني طرح اهي واصلي هوندا هئا. صوفي حيدري ظاهري پوشاڪ گيڙوءَ جي ۽ مٿي ۾ تاج پهريندا آهن. اڄوڪي وقت ۾ فقيري گيڙوءَ سان مشهور ٿي ويئي آهي. هاڻي جڳائي ته اڇو لباس پائجي اڇي لباس سان ڪوبه فقير ڪونه سمجهندو.
بيت مثنوي
دل چون باشد صافي از ذکار حق. همچون آئينه شود صافي دلق
دل اگر حق جي ذڪر سان صاف هوندي ته پوشاڪ به آئينه وانگر صاف هوندي
هرچه پوشد گوبپوش اورا روا اطلس وزربفت اورا شد سزا
جيڪو وڻيس سو پائي ان کي جائز آهي. پٽ ۽ ذري جي ڀرت سان به ڪپڙا ان کي لائق آهن
دل چون دست کلاه تاج دار. اوست شاهي گوبوداز دل نثار
دل تريءَ تي اچئي ته پوءِ ڪلاه ۽ تاج پاءِ پوءِ اهو بادشاهي جو مالڪ آهي توڙي دل تان قربان ٿيل هجي.
دل اندر دست نه آيد خرقه صوف شد خواري سرخ خلعت چون خوف
دل هٿ ۾ نه اچئي ته صوفي ڪپڙا يا ڳاڙها ڪپڙا خواري ۽ خوف کان اٿئي
سرخ رنگ بس نه آيد هيچ کار. دل بياور دل بيار
گيڙو پوشاڪ ڪنهن ڪم جي نه آهي. دل هٿ ڪر. دل هٿ ڪر دل هٿ ڪري آڻ
اي بغير دل بود بيکار جان نيست صوفي بيدرد اور ابخوان
اي ادا دل کانسواءِ جسم بيڪار آهي اهو صوفي نه آهي ان کي بيدرد سمجهه