شينهن جي ڳالهه
عام ماڻهو به جهنگلي جانورن وانگر آهن. فقير جن من خدايم جو دم هنيو سي شينهن آهن. اهڙن عارفن کي شينهن چئبو آهي. گدڙ ۽ ڦيڪاريون اهي عارفن عاشقن جا منڪر ۽ حاسد آهن. اهي ملان ۽ قاضيءَ جي روپ ۾ عارفن عاشقن جي مخالفت ۽ شڪايت ڪندا رهندا آهن. چوندا آهن ته فقير انا الحق جو نعرو هنيو آهي ۽ ڪافر ٿي ويو آهي. شيعن کي چون ته فقير الله ٿو سڏائي سنين کي چپن ته فقي خليفن جي گلا ٿو ڪري.
نادان ائين نه ٿا سمجهن ته جهن ذات حق ۾ ٽٻي هنئين ۽ خود ذات ٿي پيو. سو صفات ۾ مشهور ٿيو. جيڪو عين الله ٿي پيوسو خليفن ۽ ٻي مخلوق جي ڪهڙي محتاجي ڪڍندو. خليفا ته هن جي هٿ جا ٺهيل آهن.
عام ماڻهو فقير تي بهتان ان ڪري ٿا هڻن ته جيئن ڪو به سني يا شيعو وٽس وڃيئي نه متان فقير وٽ ماڻهن جو اجتماع ٿئي. پر جيڪي الله وت قبول پيل آهن تن. کي الله ٿو موڪلي جيڪي اچي ٿا فقير وٽ حاضر ٿين. جن تي الله ناراضء آهي سي فقير جي حاضريءَ کان محروم ٿا رهن.
ڏسو ته سلمان فارسي پهريائين آتش پرست هو. ڪٿان اچي رسول الله ﷺ وٽ پهتو ۽ فيضياب ٿيو. ڏسو ته اهو درگارهه الاهيءَ ۾ قبول پيل هو. جنهن ڪري رسول الله ﷺفرمايو آهي ته السُلَيمانُ من اَهلِبَيتي. يعني سليمان منهنجي اهلبيتن مان آهي.وفاداريءَ سبب سيدن ۾ شمار ٿي ويو.
رسول الله ﷺ جي شهر وارا ابو جهل. ابولهب، ابو سفيان ۽ عبدالله بن ابي مناف سندن پاڙيسري هئا. ان هوندي به منافقي نه ڇڏيائون. اهڙا وٺي ٿا وڃن. مگر ويجهڙائي وارا بي فيض ٿا وڃن.
دريمن پيش من، من دريمن . ترجمون فارسي
يمن ۾ رهندڙ مون سان گڏ آهن مگر مون سان گڏ رهندڙ مون کان يمن جيترو پري آهن.
قدرت جو قاعدو آهي ته موسيٰ سان گڏ فرعون به هو. ابراهيم سان گڏ سندس دشمن نمرود به هو. جتي عيسيٰ هو ته اتي يهودي به هئا. رسول الله ﷺ سان گڏ موجود دشمن ابو جهل به هو. موليٰ عليه السلام سان گڏ دشمن معاويه به هو. امام حسين عيله السلام سان يزيد به هو.
شاهه منصور. شمس الحق تبريزي ۽ ٻين عارفن جا دشمن ملان ٿيندو قاضي هئا چار سو ورهين کانپوءِ منصور جهڙي عارف تي هل هنگامون ٿيندو آهي. من خدايم جي دم هڻڻ وارن عارفن تي ڪفر جا الزام ايندا آهن. عشق شهنشاهه منصوري نعري کي ڪنهن نه ڪنهن هڌان تازون ڪندو آهي. جهن تي ملن ۽ قاضين ۾ ڦرڦوٽ ٿيندي آهي.