مئل هي سسيءَ جي ڳالهه
مطلب ته هي جهان مقام آهي.۽ نفس مئل سسيءَ مثل آهي. جيڪو ان ٿو کائي.آدمي ڪڙمي آهي هن مئل جي سسيءَ نفس ڪيترائي گمراهه ڪري ڇڏيا. اسم اعظم جو ذڪر ۽ دم ان جا خرار آهن. پوءِ نفس جي صلاح سان ڪيئي آدمي گمراهيءَ ۾ غرق ٿي ويا.
بيت
ان سرمرده بداني را، که بامرش توهمي ماني دوتا
هن نفس کي مئل سمجهه جوان جو فرمانبرداري ۾ ڪٻڙو ٿي ويو آهين.
صد هزارين طالبان گمراهه کرد زير فرمان کردار چاهه کرد.
ان هزارين طالب گمراهه ڪري ڇڏيا. تابعداري ڪري کوهن ۾ اڇلائي ڇڏيائين،
هر که امراونه گير شاهه شد دردو عالم چون منور ماهه شد
جنهن ان جو حڪم نه مڃيو سو شاهه ٿيو. ٻنهي جهانن ۾ چمڪندڙ چنڊ ٿيو.
سرفراز اين جهان وآن جهان. هر که تو من نفس کرده زيرران
هن هن جهان ۾ سرخرو ٿيو اهو جنهن پنهنجو نفس فرمان ۾ ڪيو
اي برادر نفس زن بدکار دان که بغير قتل نه دهندش امان
اي ادا نفس کي بدڪار عورت سمجهه قتل ڪرڻ کانسواءِ نه ڇڏينس .
رهزن راقتل سربهتر بود ،از جودش جان آن رادر رود
ڌاڙيل کي قتل ڪرڻ سٺو آهي جسم مان ساهه ڪڍي ڇڏجيس
بربه نزد شاهه ملکوت آسمان سرکند تاتاج او پير مغان
ملڪوت جي بادشاهه وٽ وڃ اتي پنهنجي مٿي تي مرشد تاج رکندو
وسقاهم جام نو شاندترا خلعت توحيد پوشاند ترا.
شرابا طهورا جام پيار. ئي ۽ توحيد جي پوشاڪ پارا وئي
تا ابد رسته شوي زين بد افعال زوبرو بيني جمال ذوالجلال .
هن بدڪار مان پڇاڙيءَ تائين ڇٽي پوين. ذات ذوالجلال جي سونهن به روبرو ڏسين.
اسم اعظم رابدان جام طهور ، هرکه اين جام خورد آنجايش نه دور
اسم اعظم کي پاڪ شراب سمجهه جيڪو هتي اهو جام پيئندو ته اتي به ان کان پري نه هوندو.
هرکه از جام طهورا خورد جام حال مستي من خدايم او مقام
جنهن طهورا جو جام پيتو.ان تي مستي جو حال ۽ من خدايم جو مقام هوندس
هرکه لذّت اسم اعظم رانه يافت ، اوبه في النار جهنم روزتافت
جنهن اسم اعظم جي لذت نه ورتي اهو قيامت ۾ جهنم جي باهه ۾ ويندو.
دامن اين ذکر گيري اي دلاتانه افتي اندرين چاهه فنا.
اي دوست ذڪر جي دامن وٺ ته فنا جي کوهه ۾ نه ڪرندين
ذوالفقار از براءِ نفس دون گير تايک قدم گردد هر دو کون
ڪميني نفس لاءِ ذوالفقار وٺ ته ٻيئي جهان هڪ قدم ٿيندءِ
گر گذّاري اسم اعظم جان من غرق گردي اندرين طوفان زمن
محبوب جيڪڏهن اسم اعظم کي ڇڏيندين ته زماني جي طوفان ۾ غرق ٿيندين.