شاعري

ڏيئا ڏيئا لاٽ اسان

هي ڪتاب سنڌ جي ڏات ڌڻين حسن درس، حسن مجتبيٰ، سعيد ميمڻ، اياز جاني، ڪوي، وسيم سومرو، بخشڻ مھراڻوي، اثر، جان خاصخيلي، امتياز ابڙو، ارشاد ڪاظمي، زاھد دارا ابڙو، عطيہ دائود، پشپا ولڀ، امر سنڌو ۽ شبنم گُل جي شاعريءَ جو گڏيل مجموعو آھي جنھن جو سھيڙيندڙ مظفر چانڊيو آھي. ھن ڪتاب جو مھاڳ/مقدمو عظيم ڪوي شيخ اياز لکيو آھي.
Title Cover of book ڏيئا ڏيئا لاٽ اسان

تون ته سمجهين ٿي ته

*
تون ته سمجهين ٿي ته
منهنجا خواب سڀ نامرد ٿيا
۽ هجر جي شام هرڪا
ڄڻ ته کدڙن جي مڙهيءَ جي ماٺ آهي.
تون ته سمجهين ٿي ته
منهنجي موهه جون مرليون سڀيئي
بي سريون بيڪار ٿيون
۽ درد جو هو نانگ ڪارو
ڀٽ ۾ ڀٽڪي مئو
۽ سندئي احساس جيڪو
ڄڻ ته گيڙو ويس آ
مون وڃائي آ ڇڏيو.
تون ته سمجهين ٿي ته
منهنجي سمنڊ سان ياري پراڻي وئي ٽٽي
۽ ساحلن تي بي وفائي پيو بڪان
۽ هاڻ ڪائي يادگيري
ڪا ڪياماڙي نٿي مون کي ڇهي.
تون ته سمجهين ٿي ته
مون ڪيٽي بندر
تنهنجي سنيهي جيئن سجاول کي وساري آ ڇڏيو
۽ سڀئي تاڙيون کجيون
جهمپير جون
مون ۾ ويون آهن مري.
تون الائي ڇا به سمجهين
پر ائين آهي برابر
خودڪشيءَ جي خيال وانگي
سنڌ کي مون سؤ دفعا آ سوچيو
هر دفعي مون مات کاڌي تو هٿان
هر دفعي هن عاشقيءَ
مون کي بچائي آ وڌو.
هن ديس جو هڪ هڪ چپو
منهنجي چپن ۾ آ چمي
منهنجي هٿن ۾ جام جيئن
منهنجي اندر جي آسمانن ۾ اڏامن جي شڪل
هن ديس جي هر هڪ گهٽي
منهنجي رڳن ۾ ٿي لهي
هن ديس جي هر ڪا دري
منهنجي اندر ۾ ٿي کلي
ڇا ڇا نه مون آهي ڏٺو هن ديس ۾.
هوءَ سنڌو
ڄڻ ڪا فرينچ ڇوڪري آهي ستل
۽ انهيءَ تي چاندي.
ڄڻ سڻي پيئي لڙهي لهرن اندر
ڄڻ ته ڪا ساڙهي اچي
پئي اڏامي اُڀ ۾
۽ هو سمورا ڳوٺ جيڪي
ڄڻ ته آهن ٽئگور جي شاعري
۽ تنهنجي اکين مان اس جي وسڪار جيڪا
۽ وڻن تي
اُن اکين جي اُس جو ادراڪ جيڪو مون ڪيو
۽ سمندر جي گجيءَ مان
ڄڻ ته ٿو تنهنجو جسم مون ڏي اچي
ڇا ڇا نه مون آهي ڏٺو هن ديس ۾
ها اڃان مون مان شرابن جي سڃاڻپ
ڪا نه وئي آ
۽ اکين جي گهور گهاتو
ڪين ٿي آهي مُڏي،
اڄ به تنهنجي چاهتن جا
باغ ٿا مون ۾ لڏن
اڄ به ڪائي کنوڻ ٿي مون ۾ کجي
اڄ به ڄڻ هالار ٿو مون ۾ گجي
اڄ به تنهنجي درد ۾ سو دم آهي
ڄڻ ته تنهنجي چيلهه جو ڪو خم آهي
اڄ به مون ۾ ڪا جيئڻ جي جاڳ آهي
اڄ به منهنجي عاشقي ڄڻ آڳ آهي.