مون کي صدما، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا،
پو به سپنا، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.
ڪيئن چنبڙي پيا هن اچي جيءَ سان،
هِيءُ ناتا، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.
ساڻ هلندا يڪو جيسين منزل اچي،
اڌ ۾ رستا، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.
مان ته چاهيان ٿو مُرڪي اوهان ڏي اچان،
پر هي ڳوڙها، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.
ڪڍ لڳا ٿا اچن، هر گهڙيءَ پوئتان،
ڪنهن کي پاڇا، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.
وقت جي ڄار مان ڪيئن نڪري وڃان،
سعيد لمحا، اڪيلو ڇڏن ئي نٿا.