تنهنجي ڀر ۾ ويٺل ماڻهو!
مان هڪ اڌ-ٽهڪ ڏيان ٿو،
تنهنجي ڀاڪر ۾ ويٺل ماڻهو
ڳڙڪائي وڃي ٿو؛
آئون رستي تي ڪِريل
تنهنجيون چميون ميڙيان ٿو،
جيڪي
تنهنجي ڀر ۾ ويٺل ماڻهوءَ تائين
نه پهتيون آهن!
تون هڪ گهوڙي تي ويٺل آهين!
۽ جنهن جي سُنبن ۾ نعل ناهن،
آئون آهيان!
گهوڙو هڪ بستر فتح ڪري ٿو،
۽ سڄي جهان جون مائرون
روئڻ لڳن ٿيون!
منهنجا محبوب!
منهنجا سگريٽ مونکان
تنهنجو پُڇن ٿا،
۽ آئون نارنگيءَ جي کَلَ جيان
وڍجڻ لڳان ٿو!!
آئون جڏهن بستر تي هوندو آهيان
ڄڻ منتظر هوندو آهيان؛
ڇو ته هُو ڪنهن جا منتظر هوندا آهن؛
مون وٽ ڪوريئڙي جي ڄار جيان
تنهنجا خيال اچن ٿا،
پهرين آئون احتجاج نٿو ڪريان
۽ هڪ ڊگهي لذت جي خوراڪ ۾
مگن ٿي وڃان ٿو؛
۽ پوءِ اوچتو خبر پوي ٿي ته،
اهو ڪوريئڙو آئون آهيان؛
۽ هڪ وڏي عرصي کان
پنهنجي دل تي ڄارو ٻڌي رهيو آهيان!
۽ منهنجا محبوب!
مون گهڻو ئي چاهيو ته،
تو کي نه چاهيان،
مگر گوليءَ جي رستي ۾
سدائين منهنجي دل آئي!
***