ٻه آزاد نظم
ڇائي آ.
ڪنهن نوورنيءَ جي لال گلابي
گول مٽول ڳلن تي
لالي ڪا لهرائي آ،
يا ته تماچيءَ جي ڀاڪر ۾
نوري ڄڻ شرمائي آ،
ڪينجهر تي ڳاڙهاڻ شفق جي
ڇائي آ.
*
رات ڪنهن بيواهه جيان
روءِ زمين جي کٽ تي،
ڪيڏي نه ٿي بي چين آهي.
ڪو به ناهي،
جو کڻي؛
هن جي اجڙيل سينڌ ۾
چنڊ جو سِينڌرو لائي،
ڪو به ناهي،
ڪو به ناهي.