غزل
ساٿي سارا وڇڙي ويا،
گل هوا ۾ وکري ويا.
جن جا قدم ڪين ٿڙِيا.
رستا ڪيئن سي ڀلجي ويا.
فيصلا سارا مقدر جا،
زلفن جيان، الجهي ويا.
ڏاڍ جي موسم ۾ هن ڀيري،
شهر سمورا اجڙي ويا.
شام جهڙالي سنڌوءَ ڪنارو
تو کان منظر وسري ويا!
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو