کٽارا رومينٽڪ نظم
گهڻو اڳ
جڏهن تون ۽ مان
ان پراڻي درسگاهه جي
پپلَ جي پوڙهي وڻ هيٺان
آخري ڀيرو هاسين مليا
ته
نه مان تو کي
نه تو مانکي
چيو هو ڪجهه
رڳو سُڪل پتا پپل جا
ڳالهائي رهيا هئا!؟
اسان سان.
تڏهن تون اوچتو هلي وئينءَ ۽
اڪيلو مان
پنن جي گول پيلي پٽ تي
تنهنجي اڇلايل مروٽيل
گلابي ٽشو پيپر ڏانهن نهاريو هو
۽ ڌرتي چپن تي آڱر رکي
پٻن ڀر بيهي
وقت کي بغل ۾ هڻي
پنهنجا ڦيرا پورا ڪري رهي هئي؛
۽ مان به هلي رهيو آهيان
ساڳين رستن تي، جتي
پيل جو ساڳيو پوڙهو وڻ آهي.
ڪڏهن ڪڏهن وڻ هيٺان،
پپلن پنن جو گول پٽ به
بڻجي ويندو آهي
جي ناهي هوندو،
ته تنهنجو اڇلايل مروٽيل
سروٽيل
گلابي ٽشو پيپر.
**