سارو جيون سارون، سات نه ڏينديون هن،
گلڙن جون مهڪارون، ساٿ نه ڏينديون هن.
وقت پڄاڻان هر شيءِ ڊهندي ويندي آ،
گهرڙن کي ديوارون، ساٿ نه ڏينديون هن.
گيت صدين تائين آلاپيان ڪيئن ڀلا؟
تنبوري جون تارون، ساٿ نه ڏينديون هن.
تنها تنها ورندا هن آکيرن ڏي،
پکين کي به قطارون، ساٿ نه ڏينديون هن.
لُڙڪن ساڻ لُڙهي، ويندا هن سپنا ڀي،
مَن-ساگر جون ڌارون، ساٿ نه ڏينديون هن.
شورَ جي وچ ۾ دٻجي وينديون آهن سعيد!
ڪن تائين به پڪارون، ساٿ ڏينديون هن.
***