سردين جو هڪ نظم
گرم چشما ٿا ڦٽن.
هيل ڪيڏي ٿڌ آهي
۽ اڳي کان وڌ آهي
پاري پوڻ کان پوءِ به
منهنجي من مان پيار جا
گرم چسما ٿا ڦٽن.
سرد ملڪن جي پکين
جهڙي حسين ڇوڪري
منهنجيون ڏهه ئي آڱريون
ميڻ بتين وانگي ٻرن
پوءِ به تنهنجي روح جون
سڀ ڳليون سنسان ڇو؟
مون وانگي پيون ٺرن.
تنهنجي بدن سان جا به آ
منهنجي هٿن جي گفتگو
سا سموري آڳ آهي
پوءِ ڇو چپ چاپ آهين
هيل ڪوئي گيت ناهين
۽ نڪو آلاپ آهين
۽ انهيءَ کان اڳ جو
تون سڀئي خُنڪيون کلي
برف جي ڪنهن مجسمي
وانگي وڃين گهر ۾ ڄمين
هل ته دوزخ ۾ هلون،
هل ته دوزخ ۾ هلون.