ڌنڌلو عڪس
اکين جون ماڻڪيون
ائين ڌنڌلائجي ويون
جيئن گرم پاڻيءَ مان
اٿندڙ ٻاڦ ڪري
باٿ روم جو آئينو،
پراڻا خواب
جي ڪڏهن حسين هئا
ميرن ڪپڙن جيان
ڪِلين ۾ ٽنگيا پيا آهن،
توسان ملاقات
جيون جي گندي پاڻيءَ ۾ ٽڙيل
ڪنول جو ڪوئي گل هيو
جو اڃا تائين من ۾ تري پيو.
**