مَنَ ۾ ٿاڪ تنهنجي نيڻن جا،
چپَ هيراڪ تنهنجي نيڻن جا.
راز سِرجيا نه سي به ڄاڻن ٿا،
ڇا ته ادراڪ تنهنجي نيڻن جا!
باکَ جي چهري کي اوَس چُمندا،
جن کي ڀي چاڪ تنهنجي نيڻن جا.
پيار جا ديپ ڪنهن به ٻاريا، پر
ٿا سجن تاڪ تنهنجي نيڻن جا.
آءُ مفلس ۽ شهر تنهنجي ۾،
ڪيترا واڪ تنهنجي نيڻن جا.
جهول گدلي ۾ ڪيئن جهلي جاني،
لُڙڪ سڀ پاڪ تنهنجي نيڻن جا.
***